Placki ziemniaczane bez tarcia – z blendera

Nikomu z nas nie chce się trzeć ziemniaków na placki. Nikt się nie rwie do tej ciężkiej pracy, ale wszyscy chętnie by pochrupali. Przyznajcie się – nie odmówicie chrupiącego, pachnącego placuszka, prawda? Nie muszą być czasochłonne i nie potrzebujecie wcale ostrej tarki. Jedyne, co Wam potrzebne to… blender!

Zapisz

Jedna z ulubionych potraw od lat szczenięcych. Jedzenie na pocieszenie. Moje nieśmiertelne ‘comfort food’. Swojego czasu miałam zawsze zapas placków w zamrażalce. Potrafiłam mieć na nie ochotę o 1- 2 w nocy. Albo na śniadanie. Na chociaż jednego. Są tak proste. I tak smaczne. Nie oszukujmy się, że można je zrobić zdrowo – ziemniaki to węglowodany, mają skrobię, sypiemy mąkę, smażymy w tłuszczu i każdy jego zamiennik będzie po prostu niesmaczny. Przyznajcie – raz na jakiś czas można się skusić.

Stare ziemniaki – najlepiej mocno skrobiowe, typu C, jak na kluski – obieramy ze skórki. Cebulę pozbawiamy zewnętrznej warstwy, czosnek obieramy. Ziemniaki kroimy na mniejsze kawałki i umieszczamy – z nich w kielichu blendera. Wrzucamy je partiami – blender musi mieć trochę płynu, żeby swobodnie poruszać ostrzami i żeby odpowiednio ‘zasysać’ jak najbliżej ostrzy to, co akurat w nim rozdrabniamy, więc ziemniaki wrzucamy partiami. Dopiero, gdy zmieli się wrzucona część ziemniaków i puszczą sok, dorzucamy kolejne. Na koniec wpadają cebula i czosnek. I to prawie koniec. Tak zmielone ziemniaki puszczą na pewno więcej płynu niż te, które starlibyście na tarce. Jest na to sposób.

Odstawcie zmielone ziemniaki z czosnkiem i cebulką na gęstym sicie, nad miseczkę. Możecie zostawić tak ziemniaki na jakieś 5-10 minut i jeszcze je odcisnąć. Do miseczki ścieknie sok z ziemniaków. Zlejcie sok z miseczki, nie jest potrzebny. Na dnie zobaczycie warstwę skrobi, która wypłynęła razem z sokiem z ziemniaków. Rozpulchnijcie ją łyżką bądź widelcem, włóżcie do miski odciśnięte ziemniaki. Wymieszajcie je z jajkami, solą i vegetą (nie używam jej na co dzień, ale do placków – zawsze).

Dodajcie 2 płaskie łyżki skrobi ziemniaczanej, 2 pełne łyżki mąki pszennej. Całość dokładnie wymieszajcie. Nie sypcie za dużo niepotrzebnej mąki. Ta ilość – jeśli mieliście odpowiednio mocno skrobiowe, suche ziemniaki – w zupełności wystarczy. Placki mają smakować ziemniakami, nie mąką.

Smażymy placki od razu, najlepiej na dużej patelni, po kilka sztuk na raz. Placki lubią do smażenia olej roślinny lub smalec. Zdrowiej na pewno robić to na oleju, ja smażę na rzepakowym. Smażenie zaczynamy zawsze dopiero wtedy, gdy tłuszcz na patelni będzie bardzo gorący – placki go wtedy niepotrzebnie nie wchłoną. Ja od razu smażę wszystkie placki, z całego ciasta. Każdą partię usmażonych odsączam z nadmiaru tłuszczu na papierowym ręczniku i chowam je na kratkę do piekarnika nastawionego na 120°C z termoobiegiem, żeby nie wystygły i nie zrobiły się gumowe do czasu aż będziemy je jeść.

Uwielbiam je ze śmietaną i z cukrem. Z sosem ze świeżych podgrzybków – czysta poezja. Albo podane tak jak gryczane bliny – z bardzo gęstym jogurtem, świeżo posiekanym koprem i płatami wędzonego łososia. Albo nawet z kawiorem i cząstką cytryny. Pycha do wieprzowego gulaszu. A ogromny placek po węgiersku to jest to!